Maaari Ba

Kapag hindi na ako nagdudulot ng ngiti

Sa mga labi mong hindi ko na maangkin

Kapag hindi na ako ang laman ng isip sa gabi

O sa umagang di na ako laging kaparte

Na para bang ako'y nagsusumiksik,

Ipinipilit ang sarili na dati namang hindi. 

Maaari bang huwag ka nang magkunwari

Na ito'y normal, na tayo'y ayos pa rin. 

Kahit nakasampal na sa mukha natin

Na ang pagbabago ay talagang kay laki

'Yung mapapatanong ka "ba't ba ko nahumaling?"

Dahil limot na ng puso't isip 'yung dati,

Kung saan ang 'yong salita'y kay tamis at giliw,

Kulang ang oras at araw sa'ting paglalandi

Kung saan napapatawa mo pa akong maigi

Na wari ba'y ako 'yung mundo na iyong pinili

Walang iba, walang sila, tayo lang sa paligid.

Naalala na lang sa t'wing mapapatanong ng bakit... 

"Bakit ba 'ko nahumaling, ba't nagbago ka, giliw?"

Tumugma ng Tugon

Pilit mo kong tinatawag

Nais mo ba akong tumugon?

Lumikha ng mga katagang tutugma sa iyong pagsamo. 

Ngunit nadama mo ba ang takot?

Pagka't naging sukdulan ito,

Sa mga bagay na walang sagot o sa maaaring likhain ng ikaw at ako.

Ngunit tila ba kahit anong hakbang ang gawin,

Sa kanan man o sa kaliwa o pabalik, 

Hahantong pa rin sa istoryang 'di ko mabatid.

Narinig mo na ang sabi nila,

"Mas gusto kong marinig ang iyong kwento,

Kesa ika'y maging isa na lamang kwento."

Ngunit naranasan mo bang sa kabila ng iyong pag-iral,

Ikaw ay naging laman ng mga kwento at nobela,

Ng tula, ng awit, maging ng kasaysayang pwede nang iwaglit?

Waring ipinatong ang bigat ng mundo,

Sa balikat ng isang batang musmos,

Pasensya na kung ang nanaig ay takot.

At heto, sa kabila ng pag-iwas ko,

Tumugma ng mga salitang sino lang ang makakaarok?

Ito ba'y matatapos sa isang tuldok o sa salitang "wakas" na nilalagay sa dulo ng mga kwento?

Sabihin mo, pipili lang ba ng isang istorya sa lahat ng mga istorya?