Love Fool

(Ang maikling kwento ni BEMBONG)

Uyyyy, eto nanaman!!! Nakita ko nanaman siya. ‘Tong babaeng lagi kong nakakasabay sa bus. Well, trice a week technically. O pwede rin nating sabihing tatlong bes ko lang alam  na kasabay ko pala siya. Maari kasing hindi lang pala ako aware na kasabay ko pala siya.

Ayun, as usual, ang ganda niya pa rin. Ang ganda talaga ng mga mata niya. Tatlong taon ko na siyang nakakasabay sa pagpasok pero ganun pa rin siya kaganda tulad nung una ko siyang nakita. Haay, hindi siya nakakasawang tingnan. Sayang nga lang, nauuna akong bumaba sakanya. Kaya hindi ko tuloy alam kung saan ang destinasyon niya. At hindi naman ako stalker, at no way! Hindi ko siya lalapitan! Baka isipin niya pa may gusto ako sakanya. Nagagandahan lang ako sakanya, yun lang.

Pero nung isang araw, napansin ko, tinititigan niya ko. Aba, kada tingin ko ba naman sakanya e nahuhuli ko siyang nakatingin sakin. Naisip ko tuloy may mali sa itsura ko. Hala, sino ba naman ako para tingnan niya ng matagal diba. Hindi kaya napapansin na niya na ako yung lalaking lagging nagpapa-upo sakanya kapag natataong standing na sa bus pagsakay niya? Nakakahiya naman. Mahahalata niyang may espesyal na atensyon ako sakanya. Tulad ngayon, nakatayo nanaman siya. Parang ayoko muna siya paupuin. Distansya muna. Masyado na ata akong obvious. Hindi rin naman kasi marunong magpasalamat tong babaeng to. Siguro yung ngiti na niya yung pasasalamat niya. Pero pasensya na muna miss ganda, hindi kita papaupuin ngayon. Baka nag-a-assume ka na dyan e.

Haay, paano kaya kung makasabay ko siya tapos kasama ko yung girlfriend ko. Sino kayang mas bibigyan ko ng atensyon sakanila? Hindi ko alam, pero sana yung girlfriend ko, kasi nga, girlfriend ko siya. Pero sana nalang wag ako malagay sa ganung sitwasyon, baka kasi mapansin ng girlfriend ko yung pagsulyap-sulyap ko dun at pagmulan pa naming ng away. Alam niyo naman ang mga babae diba.

Teka, e bakit parang may mga namumuong luha sa mata ni miss ganda? Luha ba yun? Baka naman naghikab lang siya. Ow freak! Umiiyak siya. Ano kayang nagyari sakanya? Naku, kung kelan naman ayoko siyang paupuin, dun pa ata niya kelangan ng comfort. At hindi ko to pwede palampasin, I feel the urge to comfort her. I know she needs it.

Ano bay an, kakasabi ko lang na ayoko siyang lapitan e, tapos eto ako, tatayo para lapitan siya.

Okay, hingang malalim. “Ahh miss, dito ka na o. ikaw na umopo dito. Mukang hindi ka ok.”

Ayan nanaman ang walang kupas niyang ngiti. Ngumiti lang bilang pasasalamat. Sana manlang mag-thank you siya. That would start a conversation.

O sige, hihirit pa ko ulit, “Ahh ok ka lang ba? May nangyari ba?”

Nguniti at umiling? Ayaw niya ba talaga akong kausap? Ang suplada naman nito. Ah, baka naman may pinagdadaanan lang talaga.

Sige isa pa, last na to, pag di siya sumagot, end of conversation, kahit wala naman talagang conversation. “Wag mo yang solohin, ishare mo yang nagpapalungkot sayo. Makakatulong yun para gumaan ang pakiramdam mo.”

Ngumiti siya ng pilit, ibinuka ang bibig. Sa wakas! Kakausapin niya ko.

“WALA ‘TO, NALALA KO LANG YUNG BOYLET KO.”

iwanticewater.wordpress.com

Teka sino yung sumagot, yung lalaki bas a likod ko? Yung lalaki sa tabi niya? Anak ng pu&%@#!@#$@! Kay miss ganda bang mga tinig yun? Walanghiya, tinalo pa yung lalim ng boses ko a.

Anak ng pusakal. Lalaki tong miss ganda na to? Anak ng p@#$%#$@^&&!!! Tatlong taon???!! Tatlong taon akong nagoyo? Anak ng walanghiya!!! Isa ata to sa mga sumali ng SUPER SEREYNA! Arggggggg!!!! WOOOH! Sarap manuntok.

Makababa na nga, lilipat ako ng ibang bus. Anak ng, kahit malate ako, lilipat talaga ako ng bus, wag ko lang makasabay tong anak ng, manlilinlang na to.

Wooooooooooohh!! Badtrip na araw to!! Gusto ko bigla umabsent!!!

(Note: Pasingtabi po sa mga matatamaan, kung meron man. Eto po ay halaw sa opinyon ng isang character dito sa istorya. Maaring nagyayari sa totoong buhay. At ito ay isang pangyayari lamang. Kung meron mang masaktan, patawad po. Naglalahad lamang ako ng istorya, base sa reyalidad ng buhay.)

P.S. Si Bembong ay magsusulat na din mula ngayon. :)

Mga Katha sa HRD (BATCH 2)

(Special Edition)

BATCH 2

======================================================

“Sino Ako”

Sino ako para mawalan ng oras sa Iyo?

Gayung ibinigay Mo ang lahat ng kailangan ko.

Sino ako para hindi sundin ang kagustuhan Mo?

Gayung ang buhay ko’y Iyong planado,

kung magtitiwala lang sana ako.

Sino ako para isiping hindi ka totoo?

Gayung kapaligiran na mismo ang nagsasabing sila’y nilikha Mo.

Sino ako para pagdudahan ang Iyong kakayahan?

Gayung di Ka nagsasawang patunayan,

ang gilalas Mong kapangyarihan.

Sino ako para di tumugon sa Iyong tawag?

Gayung bawat daing ko’y Iyong dinidinig.

Sino ako para hindi ka papurihan?

Gayung nararanasan ko naman ang Iyong kadakilaan?

                na hindi mabibilang sa kahit anong paraan.

At sino ako para ipag-sa-walang bahala Ka?

Gayung sa kabila ng mga kasalanan ko,

Mahal mo ang balewalang katulad ko.

May 17, 2011

“Nothing to Fear”

O God, I’m scared.

I hear the trembling of the sky.

I see the mighty thunder kiss Your land.

What else could happen my Lord?

Is it the time You were saying?

The earth is starting to dance for Your grace.

But my dear God, I’m scared.

Ease the fear and calm my care.

Remind me of Your love and mercy.

And make me know of Your protection

For I’m like a child,

Fearful, innocent and fragile.

And I know You love me and all the people

And when Your time is here to come,

You’ll be standing infront of me.

I will be covered by Your awestruck love.

May 23, 2011

“Hole”

There’s a hole in me,

                it makes me feel so incomplete.

I’m surrounded by people

                but they could never filled it.

‘Cause this hole in me

                does not tell its name,

                even to the one it resides in.

There’s a hole in me,

                and it makes me wonder

How God will fill

                this emptiness inside me.

June 15, 2011

“Bugtong”

Bugtong, bugtong, bugtong

kapag ito’y may ibinubulong

akin itong ikinukulong

saka ipinapabasa ng buong-buuo

sa kaibigang lagi nitong katalo.

Ano ito?

Bugtong, bugtong, bugtong

matapang sa iyong paningin

manhid ding maituturing

kalooba’y waring laging matalim

ang totoo’y umiiwas lang sa panganib.

Sino ito?

Bugtong, bugtong, bugtong

lumilipad ngunit walang pakpak

nasasaktan ngunit walang luha

umaayaw ngunit umaasa

umiilag ngunit tinatamaan din naman.

Ikaw ba ‘to?

July 9,  2011

“Stay Apart”

Should I give in?

Will I let myself now?

Can’t we just stay like this?

Thinking we’re meant to be,

But actually doing nothing.

I will not beg and make you stay

Let my heart bleed as I watch you walk away

If it’s what you want to do,

Then who am I to stop you go?

But please don’t make it hard on me

I might look strong and unwavering

But my heart is nearly dying.

For I know that you’re loving me as much as I do

Let we let each other be free on our own.

So here’s what I ask you for:

Don’t make me feel how special I am.

Don’t care too much ‘cause it feels so good.

Be the least sweet person to me.

In that way, I can still be me.

Tell me then how sweet is love,

If two hearts that beat as one remain apart?

November 16, 2011

“Malabo”

Ayokong isuko ka,

Ngunit ayoko ringipaglaban ka.

Mahal na mahal kita,

Ngunit di mo to madadama.

Gusto kong manatili ka,

Ngunit di kita pipigilan.

Ang dami ko pang gusting isulat tungkol sayo,

Pero di ko naman alam kung ano.

November 23, 2011

Mga Katha sa HRD (BATCH 1)

(Special Edition)

BATCH 1

“Paano Ka Gigising Kung Natutulog Ka Ng Gising?”

Paano ka gigising kung natutulog ka ng gising?

Wala ka sa reyalidad at wala rin sapanaginip.

Galaw ng oras ang tanging kabig,

Nakadilat ngunit tikom ang pag-iisip.

Paano mo gigisingin ang taong natutulog ng gising?

November 9, 2010

“Irony”

You told me to take my time

but the truth is you hold it in your hand

so how can I take my time when you had it all the while?

You said that we could start like this

and this will be the beginning,

but isn’t it hard to begin when we’re already at the ending?

The irony is this: I love you

but I hate you for loving me too.

And I hate myself for loving you yet not telling this to you.

November 9, 2010

“One, two, three”

Count one, two, three

                and you’ll feel it in the wind

Hide upside down

                and you’ll see it underneath

Take three steps at a time

                and you’ll save it from a crime

Don’t wonder who and what it is

                for even Socrates wont know a thing

Just count one, two, three

                and it will know when it is.

November 23, 2010

“Silent Murderer”

The words you have said cut every inch of her

How stupid you are to be a silent murderer.

You pretend to be her savior

And she thought that you’re her protector

But in reality you’re the one striking her

Crashing every part of her heart –

That’s the reality of your crime.

And when you’re done you just leave it behind

‘cause what they see is your façade

Not the real murderer inside.

A silent murderer you are,

Only your conscience hunts.

November 3, 2010

“The Anatomy of my Denial”

I miss not the smile on your face

                Nor the sound of your laugh when your dumb.

I miss not the glimpse of your eyes on me

                And I don’t even see how beautiful those could be.

And don’t even think that I miss your voice

                There’s no enough reason for me to feel so.

You were never really been in my thoughts

                It’s because I do not miss you at all.

So please take this reality and hold

                You were never really important in my life.

You’re the subject of this poem, yes you are..

                But it’s not because I’m missing you so.

I’m writing this, just so you know,

                That I miss not the person I like the most.

April 7, 2011

“Lipad”

Ako’y isang ibong lumilipad

Malayang gumagalaw, walang humpay

Tanging Maykapal ang hawak na gabay.

Permanenteng tahanan ay kalawakan

Dun lagi matatagpuan

Kasama ang hanging may kalamigan.

Wag nang tangkaing ako’y pangalanan

Pagkat iwawaglit din ng kapalaran

Ako’y di mananatili sa kahit saan.

Sa ngayon ako’y nakadapo sayong sanga

Ngunit di magtatagal ako ri’y lilisan

Dahil yun ang aking katangian.

Ako’y isang ibon,

Kayang lumipad

Nilikhang yun ang katangian.

April 18, 2011

The Perfect Time

                                                                                       November 2, 2012

Not until I’m sure,

Not until I hear your heart speaks,

Not until you held my heart so dear,

Not until you fade my fears within,

Not until you say the words,

Not until we know the truth,

Not until love binds us strong,

But only when we’re ready to go on,

Is the perfect time to call us a couple.